زخم دیابتی

دیابت یک بیماری است که نحوه مکانیزم جذب قند را در دستگاه گردش خون دچار اختلال می کند. قند خون بالا می تواند به اعصاب و رگ های خونی آسیب برساند، که می تواند منجر به عوارض جدی از جمله زخم دیابتی شود.
این زخم یک بریدگی یا شکاف در پوست پا است که به درستی بهبود نمی یابد. این مورد می تواند به دلیل آسیب عصبی یا گردش خون ضعیف ناشی از دیابت ایجاد شود.
این زخم ها می توانند به سرعت بدتر شوند و منجر به عفونت، از دست دادن بافت و حتی قطع عضو شوند. بنابراین، تشخیص و درمان سریع این مورد بسیار مهم است.

انواع زخم دیابت

پاها: زخم های پا شایع ترین نوع زخم دیابتی هستند. این مورد به دلیل آسیب عصبی و گردش خون ضعیف در پاها است.
دست ها: زخم های دست نیز شایع هستند.  علت آن آسیب عصبی و گردش خون ضعیف در دست ها است.
پوست سر: زخم های پوست سر نیز می توانند رخ دهند. این مورد هم به دلیل آسیب عصبی و گردش خون ضعیف در پوست سر است.
دهان: زخم های دهان نیز در برخی موارد رخ می دهند و دلیل آن آسیب عصبی در دهان است.

انواع زخم دیابت بر اساس شدت
زخم های دیابتی بر اساس شدت به دو دسته تقسیم می شوند:

زخم های سطحی: این زخم ها به لایه های سطحی پوست آسیب می رسانند.
زخم های عمیق: این زخم ها به لایه های عمیق پوست آسیب می رسانند و ممکن است به بافت های زیرین نیز گسترش یابند.

عوامل خطر 
عواملی که خطر ابتلا به این زخم را افزایش می دهند عبارتند از:

قند خون کنترل نشده: قند خون بالا می تواند به اعصاب و رگ های خونی آسیب برساند، که می تواند منجر به زخم شود.
آسیب عصبی دیابتی: آسیب عصبی دیابتی می تواند منجر به از دست رفتن حس در پاها و دست ها شود. این مورد می تواند خطر آسیب دیدگی را افزایش دهد.
گردش خون ضعیف: گردش خون ضعیف می تواند روند بهبودی زخم را کند کند.

علائم زخم دیابتی
این زخم ها ممکن است به صورت یک بریدگی، خراش، تاول یا زخم باز ظاهر شوند. ممکن است در اطراف زخم قرمزی، تورم یا درد وجود داشته باشد.
اگر علائم زیر را دارید، باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید:

زخمی که به سرعت بدتر می شود
زخمی که قرمز، متورم یا گرم است
زخمی که دردناک است
زخمی که بوی بد می دهد

درمان زخم دیابت
درمان این زخم به شدت زخم بستگی دارد. زخم های کوچک ممکن است با مراقبت های خانگی مانند تمیز کردن و پانسمان زخم بهبود یابند.
زخم های بزرگتر یا عمیق تر ممکن است به درمان پزشکی نیاز داشته باشند. این درمان ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:

کاهش قند خون: کنترل قند خون می تواند به بهبود گردش خون و کاهش خطر عفونت کمک کند.
اصلاح مشکلات گردش خون: اگر مشکلات گردش خون دارید، ممکن است به درمان هایی مانند جراحی یا دارو نیاز داشته باشید.
درمان عفونت: اگر زخم عفونت کرده باشد، ممکن است به آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید.
جراحی: در موارد شدید، ممکن است نیاز به جراحی برای برداشتن بافت مرده یا عفونی باشد.

جراحی زخم دیابتی
روش های درمانی جراحی برای این نوع زخم ها عبارتند از:

دبریدمان: در این روش بافت های عفونی و مرده از زخم جدا می گردد.
جراحی زخم: جراحی زخم ممکن است برای برداشتن بافت مرده یا عفونی، یا برای باز کردن زخم و بهبود جریان خون مورد نیاز باشد.

روش های درمانی جدید زخم دیابتی
در حال حاضر، تحقیقات زیادی در مورد روش های درمانی جدید برای زخم های دیابتی در حال انجام است. برخی از روش های درمانی جدید عبارتند از:

استفاده از سلول های بنیادی: سلول های بنیادی می توانند به رشد بافت جدید کمک کنند.
استفاده از عوامل رشد: عوامل رشد می توانند به بهبود روند بهبودی کمک کنند.
استفاده از فناوری های پیشرفته: فناوری های پیشرفته مانند چاپ سه بعدی و لیزر درمانی می توانند به بهبود کیفیت زخم و کاهش زمان بهبودی کمک کنند.

داروی جدید زخم دیابت

در سال 2023، یک داروی جدید برای درمان زخم دیابت به نام تروپوفین (Troph-1) توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تأیید شد. این دارو یک پروتئین است که به طور طبیعی در بدن تولید می شود و نقش مهمی در بهبود زخم دارد.
تروپوفین با اتصال به گیرنده های خاصی در سلول های پوست، تولید کلاژن و سایر پروتئین های مورد نیاز برای بهبود زخم را تحریک می کند. همچنین، این دارو با کاهش التهاب و بهبود گردش خون در اطراف زخم، روند بهبودی را تسریع می کند.
مکانیسم عملکرد تروپوفین
تروپوفین با اتصال به گیرنده های خاصی در سلول های پوست، تولید کلاژن و سایر پروتئین های مورد نیاز برای بهبود زخم را تحریک می کند. کلاژن یک پروتئین ساختاری است که نقش مهمی در استحکام و انعطاف پذیری پوست دارد. سایر پروتئین های مورد نیاز برای بهبود زخم عبارتند از:

فاکتورهای رشد: فاکتورهای رشد ترکیباتی هستند که رشد و تکثیر سلول ها را تحریک می کنند.
آنتی بادی ها: آنتی بادی ها ترکیباتی هستند که با باکتری ها و سایر عوامل بیماری زا مبارزه می کنند.

علاوه بر تحریک تولید پروتئین های مورد نیاز برای بهبود زخم، تروپوفین با کاهش التهاب و بهبود گردش خون در اطراف زخم، روند بهبودی را تسریع می کند.

عوارض جانبی تروپوفین

درد در محل تزریق
تورم در محل تزریق
عفونت در محل تزریق

عوارض جانبی جدی تروپوفین عبارتند از:

واکنش های آلرژیک
لخته شدن خون

نحوه استفاده از تروپوفین
تروپوفین به صورت تزریق زیرجلدی (زیر پوست) استفاده می شود. دوز معمول این دارو 60 میکروگرم در هر سانتی متر مربع است. این دارو باید یک بار در روز و به مدت 28 روز استفاده شود.
تروپوفین برای درمان زخم های دیابتی در بزرگسالان و کودکان بالای 12 سال تأیید شده است.

روش های طب سنتی درمان زخم دیابتی
استفاده از گیاهان دارویی: در طب سنتی، از گیاهان دارویی مختلفی برای درمان این زخم استفاده می شود. برخی از گیاهان دارویی که برای درمان این زخم استفاده می شوند عبارتند از:

گیاه آلوئه ورا: آلوئه ورا حاوی ترکیبات ضد التهابی و ضد میکروبی است که می تواند به بهبود زخم کمک کند.
گیاه گل همیشه بهار: گل همیشه بهار هم حاوی ترکیبات ضد التهابی و ضد میکروبی است که می تواند به بهبود زخم کمک کند.
گیاه گزنه: گزنه حاوی ترکیبات ضد التهابی و ضد میکروبی بوده و در روند بهبود تاثیر دارد.
گیاه خار مریم: خار مریم هم مانند موارد بالا حاوی ترکیبات ضد التهابی و ضد میکروبی است برای درمان و بهبود اثر گذار است.

استفاده از روغن های گیاهی: برخی از روغن های گیاهی تاثیر زیادی در بهبود این زخم دارند. برخی از این روغن ها که حاوی ترکیبات ضد التهاب و ضد میکروبی هستند و در روند بهبودی موثر می باشند عبارتند از:

روغن زیتون
روغن نارگیل
روغن درخت چای
روغن اسطوخودوس

استفاده از کمپرس گرم: کمپرس گرم می تواند به بهبود گردش خون در اطراف زخم کمک کند و روند بهبودی را تسریع کند.

استفاده از حمام آب نمک: حمام آب نمک می تواند به کاهش التهاب و درد اطراف زخم کمک کند.

درمان زخم دیابتی با عسل
عسل یک ماده طبیعی است که دارای خواص درمانی مختلفی است. عسل می تواند به بهبود این زخم ها به روش های مختلفی کمک کند، از جمله:

ضد عفونی کننده: عسل دارای خواص ضد میکروبی است که می تواند به جلوگیری از عفونت زخم کمک کند.
ضد التهابی: عسل دارای خواص ضد التهابی است که می تواند به کاهش التهاب در اطراف زخم کمک کند.
افزایش رشد بافت: عسل می تواند به افزایش رشد بافت جدید در اطراف زخم کمک کند.

مطالعات نشان داده اند که استفاده از عسل در درمان زخم دیابتی می تواند موثر باشد. در یک مطالعه، استفاده از عسل در درمان زخم های دیابتی در پا منجر به بهبود سریعتر زخم ها و کاهش خطر عفونت شد.

نحوه استفاده از عسل برای درمان زخم دیابتی
برای استفاده از عسل برای درمان این زخم، می توانید مراحل زیر را دنبال کنید:

زخم را با آب و صابون تمیز کنید.
یک لایه نازک عسل را روی زخم بمالید.
زخم را با یک پانسمان تمیز بپوشانید.

توصیه می شود از عسل خام و ارگانیک برای درمان زخم دیابتی استفاده کنید. عسل خام و ارگانیک حاوی آنتی اکسیدان ها و سایر ترکیبات مفید بیشتری نسبت به عسل فرآوری شده است.
عوارض جانبی استفاده از عسل برای درمان
عسل به طور کلی یک ماده ایمن است. با این حال، در برخی موارد، استفاده از عسل می تواند منجر به عوارض جانبی خفیفی مانند خارش یا سوزش شود. در صورت بروز هر گونه عارضه جانبی، استفاده از عسل را متوقف کرده و با پزشک خود مشورت کنید.
نکات مهم در استفاده از روش های سنتی
قبل از استفاده از هرگونه روش طب سنتی برای درمان این زخم، با پزشک و افراد متخصص در حوزه طب سنتی و اسلامی مشورت کنید.
در اینجا چند نکته مهم در استفاده از روش های طب سنتی برای درمان این زخم آورده شده است:

روش های طب سنتی را به عنوان جایگزین درمان های پزشکی نپذیرید.
روش های طب سنتی را به عنوان مکمل درمان های پزشکی بپذیرید.
روش های طب سنتی را به طور منظم و زیر نظر افراد متخصص این حوزه دنبال کنید.

پیشگیری از زخم دیابتی
بهترین راه برای جلوگیری این زخم کنترل قند خون، مراقبت از موضع زخم شده و معاینه منظم توسط پزشک است.
در اینجا چند نکته برای کمک به پیشگیری از آن آورده شده است:

قند خون خود را به طور منظم کنترل کنید.
پاهای خود را روزانه معاینه کنید.
پوست پاهای خود را نرم و مرطوب نگه دارید.
از پوشیدن کفش های تنگ یا ناراحت کننده خودداری کنید.
از سیگار کشیدن خودداری کنید.
وزن خود را در حد سالم نگه دارید.

جمع بندی:
روش های سنتی در مداوا و ترمیم انواع زخم دیابتی به شرطی می تواند مثمر ثمر باشد که به نکات استفاده از آن دقت کافی شود. از آنجایی که دیابت یک بیماری خطرناک است و سلامت فرد در خطر جدی است باید نوع زخم توسط متخصصین این حوزه معاینه و دستورات لازم اعلام شود. توصیه می گردد از مصرف خودسرانه داروهای سنتی و مدرن برای درمان خودداری فرمایید.